Ipads op de Willibrord

Er wordt heel veel over gesproken en over gezegd; de Ipad in het onderwijs. Er zijn legio voordelen te bedenken, maar ook net zoveel nadelen. Er is onduidelijkheid over de apps die ontwikkeld worden, over hoe de Ipads te beheren en er is altijd het gemis van Flash. Ondanks al deze onzekerheid en vraagstukken gaat de Willibrord eraan geloven; Ipads.


Als jonge leerkracht wordt ik snel afgespiegeld als 'snel en onbehouden'. Toch is het in dit proces zo geweest dat ik degene ben die de kar wat remde. Ik heb te vaak gezien dat ontwikkelingen technology driven waren. Het is er, dus ik moet het hebben. Er werd niet gekeken naar de leerkracht, of laat staan de leerlingen. Toen mijn directie met dit idee kwam heb ik direct gezegd dat er een lange, intensieve fase aan vooraf moet gaan.

Denk bijvoorbeeld aan het ontwikkelen van je visie, waar staat je school voor en hoe voegen die Ipads dan wat toe? Wat betekent het voor onze huidige hardware? Hebben de leraren wel voldoende kennis in huis? Zijn er wel voldoende apps op de markt? DIt loste mijn directie handig op door die taak aan mij uit te besteden. Als LB- ICT leerkracht was dat natuurlijk een kolfje naar mijn hand. Ik kan uiteraard niet wachten om met Ipads te gaan werken, maar ik moet binnen mijn school niet de enige zijn.

Om het wat breder te trekken dan alleen het Ipad verhaal hebben we besloten het gehele ICT platform wat naar een hoger niveau te trekken. Het team had al te kennen gegeven dat ICT een belangrijk speerpunt van de school is, en het werd hoog tijd dat daar invulling aan gegeven zou worden. Aan mij de taak het beleidsplan te schrijven en een concrete invulling voor de komende jaren te bedenken. Aangezien ik nog niet eerder een beleidsplan geschreven had was het een uitdaging die ik graag aan ging.

Tijdens een studiedag mocht ik mijn plan toelichten, en werd dit, met enkele kritische inhoudelijke vragen, met open armen ontvangen. Wel werd meer en meer duidelijk dat de Ipadklas, mijn klas, toch echt mijn ding zou worden. Het is in het plan opgenomen en leraren weten er van, ze worden nog niet betrokken bij de uitvoer van dat gedeelte van het plan. We hopen op een olievlekwerking zodat andere leraren aangestoken worden door het Ipadvirus dat ik moet verspreiden. En ik moet zeggen dat bij het tonen van enkele handige onderwijsapps leraren direct enthousiast worden. Wat betreft het plan was iedereen enthousiast en waren ze vooral benieuwd naar de concrete invulling. Uiteraard kwamen hier de bekende argumenten naar voren; hoeveel tijd kost het, als het maar wel steeds terug blijft komen en niet verwaterd, graag een praktische invulling, ik moet er wat aan hebben in mijn lesgeven, het moet de resultaten verbeteren, enz. Legitieme argumenten die ik als rol van leerkracht ook stel.

Zo'n week later ben ik met twee collega's om tafel gegaan om leerpunten te beschrijven die het komende jaar op de agenda zullen staan. Daar werden zeer concrete leervragen aan opgehangen zodat voor leraren duidelijk wordt wat er van ze verwacht wordt. Typisch in deze fase was de reactie van een van de twee collega's :"Dit was zeker niet wat je ervan verwacht had...". Andere collega's zien mij blijkbaar als degene die zich al niet meer kan indenken hoe het moet zijn om niet met ICT op te groeien. Gelukkig was dit precies wat ik ervan verwacht had... Klein beginnen, aansluiten bij het niveau van de leraren en rekening houden met onderlinge verschillen (he, het is net een klas...)

Oke, de lijnen zijn uitgezet, de concrete invulling is duidelijk, we kunnen aan het werk! Op de achtergrond bleef het verhaal van de Ipads doormodderen. Een visie was op papier gezet, het team heeft zijn ja-woord gegeven. Er kwam geld beschikbaar binnen de stichting (ja, het kan!) en er kwamen meer en meer scholen die mee wilden doen in de alliantie ICT die inmiddels bovenschools was opgericht. Komende donderdag is een belangrijke dag waarop wij als kartrekker van deze alliantie de lijnen uitzetten en de deelnemers vragen om hun keuze te maken. De scholen die ook zeker van plan zijn komend jaar te starten met Ipads stellen samen een plan op om de stichting financieel om hulp te vragen.

Hoe het ook gaat, de Willibrord gaat sowieso deze kant uit, met of zonder financiële hulp. Een zetje in de rug zou het proces zeker versnellen, maar is niet noodzakelijk om deze koers te blijven volgen. Onderwijs zonder ICT kan vandaag de dag niet meer, een Ipad is een manier om daar invulling aan te geven. We maken een proces mee waarbij we tegenslagen zullen moeten gaan verwerken, maar dat zal ons er niet van weerhouden het uiteindelijke tot een succes te maken. Wanneer het zover is nodig ik iedereen uit een kijkje te komen nemen. Doe er je voordeel mee!