Na veel zeuren bij m'n baas is het gelukt! Ik heb een nieuwe laptop. De MSI-wind U250 is nu mijn bezit. Nou ja, eigenlijk van school. Dus mocht er een collega een laptop nodig hebben dan kunnen ze hem gebruiken. Ik heb hem altijd mee naar huis en mee naar het werk.
Mijn liefde voor MSI startte een aantal jaar geleden; we (mijn vrouw en ik) kochten een MSI wind-U100. Een mini laptopje die het werk deed wat er van hem verwacht werd. Ik had nog nooit van het merk gehoord. Na wat google-en kwam ik erachter dat het ging om een producent van moederborden die de stoute schoenen had aangetrokken en een eigen laptop op de markt hadden gebracht. Ze hadden vast en zeker nog veel meer nevenactiviteiten, maar tot zover wist ik genoeg om op feestjes en partijen het e.e.a. te vertellen over MSI. Ook mijn baas had zichzelf ervan overtuigd dat MSI goede laptops bouwt. Hij had er persoonlijk een aangeschaft en later twee voor school. Iedere dag wisten we elkaar te vertellen dat MSI toch wel heel goede laptops maakt, alsof we elkaar toch stiekem nog een beetje moesten overtuigen. Hoe dan ook, ik ben zeer tevreden. Het werkt, het is niet duur en je hebt weer eens wat anders dan de Macbook of Dell.
Uiteraard blijft Mac onnastreefbaar als het gaat om uiterlijk en kracht, maar als de portemonnee in elkaar kruipt bij het zien van een Mac is de keuze voor een goedkoper merk snel gemaakt. Bovendien blijft de vraag; wat wil je ermee? De demo's van Macbook zijn indrukwekkend, maar ik hoef nu eenmaal niet een heel orkest op te nemen. Al ben ik wel muzikant, kun je nagaan...
Ik was laatst op het Bonhoeffer, samen met m'n baas. Wow, ik krijg toch het gevoel dat ik die man teveel zie...
In ieder geval, het Bonhoeffer college. Een middelbare school met zo'n 1400 leerlingen. Daar waren we niet toevallig, nee, er was een borrel. Op donderdagmiddag, en dat gebeurde wel vaker wisten ze ons te vertellen. Het bier stond koud en de nootjes op tafel. We werden hartelijk ontvangen door een aantal leraren die de borrel wel zagen zitten. Het doel van de middag; een kijkje nemen naar de implementatie van Macbooks op het Bonhoeffer. Daar zijn een aantal klassen zogenaamde laptopklassen. Ieder kind heeft een Macbook. Een persoonlijke Macbook. Een heuse eigen Macbook, zo in de schoot geworpen. Wij zouden wel even gaan kijken hoe ze dat gedaan hadden en hetzelfde trucje nabootsen. Maar wat blijkt; de kast waar de laptops in bewaard worden staat gelijk aan het ICT budget van de Willibrord van 5 jaar. O.K. hoe hebben ze dat geflikt. Stap 1; subsidie. Als middelbare school kun je makkelijker geld vrij krijgen bij de overheid en lokale gemeente. Gooi de woorden 'innovatie' en 'techniek' in een zin en hup, een zak met geld. Stap 2; je eigen schoolbestuur. Het Bonhoeffer telt 1400 leerlingen zoals eerder was vermeld. Dat zorgt al voor meer mogelijkheden. Heb je daarnaast je schoolbestuur ook mee dan wordt de focus gelegd op dit project en wordt er geld vrijgemaakt. Stap 3; handig boekhouden. In het basisonderwijs noodzakelijk. Ook in het middelbaar onderwijs zijn ze hier niet vies van. Het boekengeld wordt deels besteed aan de aanschaf van laptops. Stap 4; ouders. Laat ouders jaarlijks meebetalen aan de laptop. Twee jaar lang zijn de laptops in bruikleen. Na het derde en vierde jaar betalen zijn de laptops eigendom. Verhouding school- ouders= 50/50.
Het staat er heel eenvoudig, maar dit is natuurlijk het eindstation. Waar we beginnen is bij het bedenken van de inzet van laptops in de klas. Missie en visie, 4 in balans. Ook het Bonhoeffer is daarmee begonnen. Er wordt tijd vrijgemaakt voor het digitaliseren van content en het bijspijkeren van de leerkrachten. Ook dat kost geld. Een interessante uitgave van kennisnet over de kosten en baten van digitaal leermateriaal sluit daar goed bij aan.
Kortom, mijn laploploze periode is voorbij! Ik heb in de tussentijd teveel gezien en gedaan om allemaal over te schrijven en merk dat dit bericht al rommelig genoeg is! Tijd op te stoppen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten